27 Μαρτίου 2013

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ ΣΤΟ ΚΡΗΤΗ TV ΣΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013


Δείτε απόσπασμα από την συνέντευξη του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. στο δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη του ΚΡΗΤΗ TV στις 25 Μαρτίου 2013. 
Ολόκληρη η εκπομπή εδώ

25 Μαρτίου 2013

Ανακοίνωση του Ε.ΠΑ.Μ. για την επέτειο της 25ης Μαρτίου



Οι επιταγές του ’21 πάντα επίκαιρες
Η νέμεσις έρχεται καλπάζουσα

Άλλη μια επέτειος της 25ης Μαρτίου έχει για εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες, επίκαιρη σημασία καθώς αγωνιζόμαστε απέναντι στην σύγχρονη, νεοταξική, «αυτοκρατορία», που έχει ταπεινώσει την χώρα μας κλέβοντας τον δημόσιο πλούτο και το εισόδημά μας, χειραγωγώντας τις ζωές μας και υπονομεύοντας την εθνική μας κυριαρχία και το μέλλον μας.
Η «Ιερά Συμμαχία», που οφείλουμε να πολεμήσουμε μέχρις εσχάτων, σήμερα είναι η εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, βάρβαρη επικυριαρχία της παγκοσμιοποίησης, μια ελίτ πέραν κάθε νόμου, των «Αρχόντων» του κεφαλαίου στην Γουώλ Στρητ και στο Σίτυ του Λονδίνου, της FED στην Ουάσιγκτων και της «Τρόϊκας» των Βρυξελλών.
Μαζί τους και ενάντια στα συμφέροντα του λαού και της χώρας συντάσσονται οι εκ πεποιθήσεως σκλάβοι και υπηρέτες ξένων αφεντικών, ντόπιοι δωσίλογοι που με τα μνημόνια, τις «λύσεις» τους και την προπαγάνδα τους μάς παραδίδουν στη νέα δουλεία των παγκόσμιων αρπακτικών.
Βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε μια καθοριστική ιστορική επιλογή. Από την μια, είναι ο δρόμος της ποταπότητας, του ραγιαδισμού, του Εφιάλτη και του Πήλιου Γούση και, από την άλλη, η τιμημένη παρακαταθήκη του ’21: του ανυποχώρητου αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία, του αναφαίρετου δικαιώματος των λαών για αυτοδιάθεση και εθνική ανεξαρτησία.
Όσοι, όμως, προσπαθούν να μας γυρίσουν σε συνθήκες προ του 1821, όπου το «χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου» και «ο ζυγός δουλείας» σκίαζε τον λαό μας, ας ξέρουν ότι απέναντι στη νέα κατοχή θα γεννηθεί μια νέα Επανάσταση. Όπως το 1821 η επιθυμία της ελευθερίας έπεσε ως βροχή, κατά τον Γέρο του Μωρηά, και «δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα…», όπως το 1942 οι νέοι του ΕΑΜ, κρατώντας την ελληνική σημαία, με βαθουλωμένα μάτια από την πείνα, αντιμετώπισαν άοπλοι τους καραμπινιέρους, τις ναζιστικές ορδές και τους δωσίλογους συνεργάτες τους, έτσι και σήμερα θα βρούμε την αρετή και την τόλμη για την ελευθερία.
Το μήνυμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη «ή μόνοι μας θα σωθούμε ή θα χαθούμε», όπως δείχνουν ξανά οι εξελίξεις σε Ελλάδα και Κύπρο, ας μας οπλίσει ξανά με την ορμή, το θάρρος και την ελπίδα που θα μας οδηγήσουν στην νικηφόρα έκβαση του νέου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Για την ανατροπή της χρεοκρατίας, την ανασυγκρότηση της οικονομίας σε εθνική βάση, την τιμωρία των ενόχων της σημερινής εξαθλίωσης, τη νέα συνταγματική δημοκρατική αναγέννηση της πατρίδας μας.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΓΙΑ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΡΑ
ΑΠΟ Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
Αθήνα, 25-3-2013

Το Ε.ΠΑ.Μ. στηρίζει την προειδοποιητική λαϊκή στάση πληρωμών του Απριλίου



Το Ε.Πα.Μ. στηρίζει την προειδοποιητική λαϊκή στάση πληρωμών τον Απρίλιο

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) συμμετέχει και στηρίζει αποφασιστικά την πρωτοβουλία των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές, των επιτροπών κατοίκων, των σωματείων και άλλων, συλλογικοτήτων, για κήρυξη του Απρίλη σαν μήνα προειδοποιητικής λαϊκής στάσης πληρωμών απέναντι σε Εφορία, Τράπεζες, ΔΕΚΟ.

Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά σε συνεργασία με το ΔΝΤ και την ευρωένωση μαζί με την επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, την συνεχή μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη ανεργία που καλπάζει, συνεχίζει με ολοένα αυξανόμενη ένταση την επίθεση στο λαϊκό εισόδημα με χωρίς προηγούμενο φοροεπιδρομές και μετατρέπει σε εμπόρευμα για λίγους κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα, η υγεία, η παιδεία και αύριο το νερό, την ίδια ώρα που οι τράπεζες αυξάνουν τις τοκογλυφικές απαιτήσεις τους απέναντι στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σε πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της τρόικας, αποφασίζει την παράταση και για το 2013 του άθλιου χαρατσιού στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Η κατάσταση αυτή οδηγεί μεγάλα τμήματα του λαού να δίνουν κυριολεκτικά τη μάχη της επιβίωσης.

Τώρα η λαϊκή αγανάκτηση και οργή πρέπει να γίνει μαζική συλλογική οργανωμένη δύναμη ανατροπής. Ήρθε η ώρα να ακουστεί μαζικά και μαχητικά «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε!» Αυτό δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Είναι ύψιστη Πολιτική Επιλογή και λαϊκή επιταγή.

Η στάση πληρωμών τον Απρίλη πρέπει να είναι μια πρώτη οργανωμένη λαϊκή απάντηση στο καθεστώς της υποτέλειας και του δωσιλογισμού που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και την κοινωνία στον εξανδραποδισμό.

Εμπρός για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας με πρώτο βήμα την στάση πληρωμών απέναντι στο καθεστώς των τοκογλύφων, για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής και των μνημονίων κυβερνήσεων – ΕΕ – ΔΝΤ, την τιμωρία των δωσιλόγων, τη διαγραφή του χρέους σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των ΔΕΚΟ προκειμένου να υπάρξει προοπτική και ελπίδα γι’ αυτόν τον τόπο και αυτόν τον λαό.

Καλούμε όλον τον Λαό, τα κόμματα, τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους κάθε δημοκράτη και πατριώτη να δώσει τη μάχη, ώστε η λαϊκή στάση πληρωμών, παίρνοντας μαζικά χαρακτηριστικά, να οδηγήσει στην πτώση των φαύλων και στην Ανάσταση τον Ελληνικό Λαό.

Αθήνα 24 Μαρτίου 2013

Ανακοίνωση της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. για την Κύπρο και τις τράπεζες στην Ελλάδα



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Όπως επανειλημμένως είχαμε προειδοποιήσει, η βαθύνουσα κρίση στη Κύπρο δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την χώρα μας, η οποία οδεύει σταδιακά προς την  πλήρη κατάρρευση.
Η συμφωνία παρασκηνίου της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αναστασιάδη, για απορρόφηση των υποκαταστημάτων των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, υλοποιεί επιτακτική εντολή της ευρωζώνης προκειμένου να επιμεριστεί και στην Ελλάδα μέρος του κόστους της υποτιθέμενης διάσωσης των τραπεζών της Κύπρου. Επιβαρύνεται έτσι  ακόμα περισσότερο η δραματική θέση των υπό ανακεφαλαιοποίηση ελληνικών τραπεζών, οι οποίες έχουν απορροφήσει μέχρι σήμερα πλέον των 360 δις ευρώ με κρατικές εγγυήσεις, σε βάρος επί της ουσίας του ελληνικού λαού.
Η συμφωνία αυτή δεν αφορά και δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με την προστασία των καταθέσεων ανεξαρτήτως ποσού, αλλά με τη συγκάλυψη των τεράστιων ευθυνών του πολιτικού προσωπικού τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας, που σε χωρίς προηγούμενο διαπλοκή και συνενοχή με τους κύπριους και εγχώριους τραπεζίτες εξαέρωσαν κυριολεκτικά την καταθετική βάση των τραπεζών.
Με βάση αυτά τα δεδομένα καμία εγγύηση των καταθέσεων δεν μπορεί να υπάρξει από τον όμιλο της τράπεζας Πειραιώς, που αναλαμβάνει, βάσει της συμφωνίας, τα εν Ελλάδι υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών, αφού ήδη και η ίδια η τράπεζα Πειραιώς βρίσκεται υπό ανακεφαλαιοποίηση και ελέγχεται η βιωσιμότητά της.
Η διάσωση των τραπεζών, προκειμένου αυτές να ενταχθούν στον «ενιαίο» τραπεζικό χώρο που δημιουργείται υπό την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε καμιά περίπτωση δεν έχει ως σκοπό την διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών, που ήδη με την απόφαση του Eurogroup της περασμένης εβδομάδας βρίσκονται μετέωρες και αποτελούν στόχο της εντεινόμενης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, όχι μόνο στη Κύπρο, αλλά και στη χώρα μας και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Για το λόγο αυτό καλούμε τους έλληνες καταθέτες στις κυπριακές τράπεζες, είτε εδώ, είτε στην Κύπρο να απαιτήσουν εδώ και τώρα αποζημίωση για τα ποσά που έχουν καταθέσει, όπως προβλέπει ο Νόμος. Τους καλούμε να διασφαλίσουν, ότι οι καταθέσεις τους υπάρχουν και είναι διαθέσιμες αμέσως, άμα τη απαιτήσει τους. Στη πράξη, εάν δεν υπάρξει άμεση αποζημίωση των καταθετών, αυτό θα ισοδυναμεί με ανοικτή κλοπή των καταθέσεων τους.
Η πράξη αυτή της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά να επωμιστεί το καταρρέον ελληνικό τραπεζικό σύστημα μέρος του κόστους της κυπριακής «διάσωσης», επιδεινώνει ραγδαία τις οικονομικές συνθήκες στη χώρα με απρόβλεπτες συνέπειες στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί άμεσα η θέση των εταιρειών μετοχικού ενδιαφέροντος του πρώην ομίλου «Μαρφίν» - Mig, μεταξύ αυτών και της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που ταμειακά έχουν λεηλατηθεί από τον πρώην μεγαλομέτοχό τους και τώρα βρίσκονται μετέωρες, καθώς και οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που αυτές οι εταιρείες διαθέτουν επί ελληνικού εδάφους.
Καλούμε τους εργαζόμενους σ’ αυτές τις εταιρείες να προχωρήσουν σε λειτουργικές καταλήψεις των χώρων εργασίας τους για να αποτρέψουν το κλείσιμο των εταιρειών αυτών, διασφαλίζοντας έτσι στοιχειωδώς την δουλειά τους, αποτρέποντας τα σχέδια τρόικας και συγκυβέρνησης για νέο πογκρόμ εναντίον συνολικά των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να σώσει το Eurogroup τους έλληνες και κύπριους τραπεζίτες και τους διαπλεκόμενους με αυτούς πολιτικούς.
Καλούμε τον Ελληνικό λαό σε απόλυτη επαγρύπνηση και προετοιμασία, γιατί η ώρα της τελικής κρίσης πλησιάζει.

23 Μαρτίου 2013
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

 

Ανακοίνωση του Συνδικαλιστικού Τομέα του Ε.ΠΑ.Μ. - 23-03-13



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ.
Στις 20.02.2013 κυκλοφόρησε ανακοίνωση του Συνδικαλιστικού Τομέα του ΕΠΑΜ, με αφορμή την πανελλαδική πανεργατική Απεργία που κήρυξαν τότε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Στις 22.03.2013, ένα μήνα μετά, ο Ριζοσπάστης εκτίμησε ότι έπρεπε να απαντήσει. Όχι τυχαία. Είναι η δεύτερη μέρα του 35ου συνέδριου της ΓΣΕΕ στην Αλεξανδρούπολη και προφανώς η άποψη που εκφράζει το ΕΠΑΜ διαπερνά στον ένα ή άλλο βαθμό πολλούς συνδικαλιστές, ανεξάρτητα από κομματικά και παραταξιακά μαντριά.
Ο καθαρός ταξικός-εθνικοαπελευθερωτικός μας λόγος χαρακτηρίζεται από τον ανώνυμο “Α.” αρθρογράφο ως μια «ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένη “αντιμνημονιακή” φρασεολογία… Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες “αριστερές” δυνάμεις δεν κάνουν τέτοια κριτική στη ΓΣΕΕ ...». Είναι φανερό ότι μπροστά στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τον προβληματισμό και την αμφισβήτηση που εκφράζουν μέλη και οπαδοί του για την αδιέξοδη και αναποτελεσματική γραμμή της ηγεσίας και στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι επισημάνσεις, τα ερωτήματα, οι προσεγγίσεις και οι θέσεις του ΕΠΑΜ βρίσκουν έδαφος. Ο κομματικός τύπος, σε διατεταγμένη υπηρεσία, προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη: «“εναλλακτικοί” αλλά εχθροί των εργατών»…!
Πώς να αποδείξει όμως κάτι τέτοιο; Μόνο με τη διαστρέβλωση, το ψέμα, την συκοφαντία. Άξια η κρατική επιχορήγηση και τα δάνεια!  Ίδιο «φρούτο» λοιπόν, το ΕΠΑΜ και η Xρυσή Αυγή! Διότι «η κριτική που κάνει η Χρυσή Αυγή σε ΕΕ δεν ισοδυναμεί με κριτική γενικά στην ανάπτυξη που υπηρετεί τα μονοπώλια, αλλά με συμπαράταξη με τα μονοπώλια που εκπροσωπούν άλλοι οργανισμοί ή κέντρα ιμπεριαλιστών, όπως η Ρωσία και οι “δορυφόροι” της»! Κι όλα αυτά, για να μπορέσει να ισχυριστεί ότι το μόνο που κάνει το ΕΠΑΜ είναι «να ζητά από την εργατική τάξη να εγκαταλείψει τον έναν εκμεταλλευτή για να πέσει στα δόντια του άλλου». Από πού προκύπτει αυτό;
Πότε η Χρυσή Αυγή ζήτησε έξοδο από το ευρώ, καθιέρωση εθνικού νομίσματος και έλεγχο της κίνησης κεφαλαίου, όπως κάνει το ΕΠΑΜ; Είναι ή δεν είναι μονόδρομος για τους φασίστες της Χρυσής Αυγής το ευρώ και ο «κοινωνικός εταιρισμός»;
Μήπως ο Ριζοσπάστης δεν γνωρίζει τη θέση του ΕΠΑΜ για το χρέος; Ξέχασε πώς για πολύ καιρό ονόμαζε και τη μονομερή διαγραφή του χρέους «διαχειριστική πρόταση»; Σήμερα βέβαια απλά την εξαφανίζει, από τις θέσεις του ΕΠΑΜ ψαρεύοντας σε θολά νερά! Ας πάψει να μας κρατάει σε αγωνία και ας μας αποκαλύψει τελικά: ποιο είναι το κομμάτι εκείνο της πλουτοκρατίας που ζητάει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ; Ποιο είναι το κομμάτι εκείνο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ που συνδέει τη συμπαράταξη με «άλλα κέντρα ιμπεριαλιστών» με την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τα δεσμά της ΕΕ; Αυτοί μόνο για την «απελευθέρωση» των αγορών και της κερδοσκοπίας ενδιαφέρονται.
Αλήθεια, πότε οι φασίστες ζήτησαν περισσότερη και πραγματική δημοκρατία;  Πότε φώναξαν «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73»; Αυτοί βλέπουν στη μεταπολίτευση όχι κολοβή κι ανάπηρη αλλά υπερβολική δημοκρατία που πρέπει να τελειώσει οριστικά! Εμείς διεκδικούμε Συντακτική Εθνοσυνέλευση για «να ανοίξει ο δρόμος για την εξουσία του λαού, από το λαό και για το λαό».
Πότε πάλεψαν για Σεισάχθεια, για χρεοκοπία ξένων και ντόπιων τοκογλύφων; Η Χρυσή Αυγή κάνει αυτό που έκαναν πάντα οι φασίστες: ανέξοδος ριζοσπαστισμός στα λόγια και ανοιχτή συμπόρευση με τον εχθρό: Συμπαράταξη με τα ΜΑΤ, καταγγελία του κινήματος των πλατειών και των εργαζομένων, στήριξη ληστρικών «επενδύσεων» επικυρίαρχων και δανειστών (όπως των μεταλλείων της Χαλκιδικής, της «ενοικίασης» νησιών κ.α.), των ΕΟΖ, των ΑΟΖ… Αυτοί την δουλειά τους κάνουν, ο Ριζοσπάστης όμως;
Πόσο διεστραμμένος πρέπει να είναι κάποιος για να εξομοιώνει τους ακραιφνείς δημοκράτες και πατριώτες του ΕΠΑΜ με τους πατριδοκάπηλους οπαδούς του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη!
Η ανακοίνωση του Συνδικαλιστικού Τομέα του ΕΠΑΜ έθεσε μια σειρά ερωτήματα για προβληματισμό, στα οποία –φρονίμως ποιώντας- ο λιβελλογράφος μας αποφεύγει να αναφερθεί, πόσο μάλλον να απαντήσει:
«Υπάρχει έστω κι ένα εργατικό αίτημα που μπορεί να ικανοποιηθεί όσο η χώρα μας παραμένει δουλοπαροικία χρέους; Όσο η εθνική μας ανεξαρτησία απεμπολείται από δανειακές συμβάσεις που διαπραγματεύονται δοσίλογοι; Όσο μας κυβερνούν προδότες; Όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αναγνωρίζουν την κατοχική δύναμη του χρέους; Όσο αποδέχονται οι μεν και ανέχονται οι δε, τη μετατροπή του ελληνικού κοινοβουλίου σε πρωτοκολλητή των εντολών της τρόικας;»
«Για ποια ανάπτυξη μπορεί να γίνεται λόγος όταν, κάθε ευρώ που κυκλοφορεί δημιουργεί χρέος; Όταν δεν έχουμε εθνικό νόμισμα να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, την υγεία και την παιδεία; Για να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις; Πώς να διαφυλάξουμε τις αποταμιεύσεις και το βιος του λαού μας, πώς να κινηθεί η αγορά όταν, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ο δημόσιος πλούτος και μέσω φοροεπιδρομών οι ιδιωτικές περιουσίες μας εκχωρούνται στους τοκογλύφους δανειστές, τις εγχώριες και ξένες τράπεζες, τους πολιτικούς και τα “λαμόγια”  που τους υπηρετούν;»
Ο Ριζοσπάστης, αντί να τοποθετηθεί υπεύθυνα στις αγωνίες της εργατικής τάξης και του λαού, καταφεύγει σε κοπτοραπτική και σοφιστείες, όπως εύκολα θα διαπιστώσει ο προσεκτικός αναγνώστης της Ανακοίνωσης του ΕΠΑΜ.
Αλήθεια, από πότε οι κομμουνιστές θεωρούν αδιάφορο το εθνικό νόμισμα; Την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας; Τον έλεγχο κίνησης κεφαλαίων; Από πότε θεωρούν αδιάφορο το δημόσιο χρέος; «Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους –αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος– βάζει τη σφραγίδα του στην κεφαλαιοκρατική εποχή. Το μοναδικό κομμάτι τού λεγόμενου εθνικoύ πλούτου, που στoυς σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους. Γι’ αυτό είναι πέρα για πέρα συνεπής η σύγχρονη θεωρία που λέει πως ένας λαός γίνεται τόσο πιο πλούσιος, όσο πιο βαθιά βουτιέται στα χρέη. Το δημόσιο χρέος γίνεται το credo [πιστεύω] του κεφαλαίου. Κι από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματoς ενάντια στο Άγιο Πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.» έγραφε ο Κ. Μαρξ στο Κεφάλαιο. Αλλά ποιός είναι ο Μαρξ μπροστά στα ξεφτέρια του Περισσού;
Από πότε «το κόμμα της εργατικής τάξης, ο πολιτικός της καθοδηγητής» αδιαφορεί αν οι εργαζόμενοι παίρνουν μισθό κάθε μήνα, ειδικά όταν μόνο στην Αττική είναι απλήρωτοι 700.000 επί 12 μήνες; Αν 1.500.000 άνθρωποι ψάχνουν για δουλειά; Αν πληρώνουν χαράτσια, αν έχουν σχολεία, νοσοκομεία, ηλεκτρικό και θέρμανση; Από πότε επιχαίρει για τα δεινά που μας βρίσκουν επειδή δεν βγάλαμε τα ίδια συμπεράσματα με την κα Παπαρρήγα, τον κο Κουτσούμπα και τον κο Μαΐλη;
«Καταστροφικές αυταπάτες» καλλιεργεί το ΕΠΑΜ στους εργάτες, διότι «ο μόνος ταξικός αγώνας που υπερασπίζεται είναι αυτός του κεφαλαίου για να εξαπατήσει και να κρατήσει τους εργάτες υποταγμένους», ισχυρίζεται έτσι, χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης ο ανώνυμος κονδυλοφόρος που υπερασπίζεται την δουλίτσα  του στην εφημερίδα. Απαντάμε αυτολεξεί από την ανακοίνωση του Συνδικαλιστικού Τομέα του ΕΠΑΜ:
«Μπροστά σε αυτή την αδίστακτη αντιλαϊκή επίθεση, τόσο οι κυβερνητικές παρατάξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο κι εκείνες της αριστερής αντιπολίτευσης, ακολουθούν πολιτική «κοινοβουλευτικού κρετινισμού», εξαντλούν την προοπτική τους στην ψηφοθηρία. Ζητάνε να αναθέσουμε εν λευκώ τη «λύση» των προβλημάτων στις εκλογές. Λες και η λαϊκή κυριαρχία ασκείται ανά τετραετία! Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίζουν τις μορφές πάλης, τα αιτήματα, αλλά και τον τρόπο οργάνωσης των εργαζομένων: σαν υπόθεση εκλογών, σαν υπόθεση κορυφών!» Προφανώς η ηγεσία του ΚΚΕ αναγνωρίζει εδώ τον εαυτό της…
«Το ΕΠΑΜ προτείνει την αυτοοργάνωση του λαού. Στην περίπτωση των Συνδικάτων, αυτό σημαίνει τη δημιουργία και την οργάνωση επιτροπών εργαζομένων σε κάθε τόπο δουλειάς. Επιτροπές όλων των εργαζομένων χωρίς αποκλεισμούς με ιδεολογικά και άλλα κριτήρια. Επιτροπές που ο καθένας θα συμβάλει στον κοινό σκοπό: την ολοκληρωμένη προετοιμασία του αγώνα, δηλαδή συνελεύσεις, αποφάσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους, συντονισμός με άλλα σωματεία, σωστή ενημέρωση κ.λπ. Δεν γίνεται επιτυχημένη κινητοποίηση χωρίς την ολόπλευρη συμμετοχή των εργαζομένων στην οργάνωση και περιφρούρησή της! Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τους γραφειοκράτες, κυβερνητικούς, εργοδοτικούς και κομματικούς. Για να ξαναγίνουν τα συνδικάτα αποτελεσματικά όργανα πάλης των εργαζομένων, όπλα στα χέρια του αγωνιζόμενου λαού.» Προφανώς κι εδώ, ο ανώνυμος συντάκτης «μυγιάζεται.».
«Το ΕΠΑΜ καλλιεργεί τη λογική της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Βήμα το βήμα, άνθρωπο τον άνθρωπο, χώρο το χώρο δουλειάς, γειτονιά με γειτονιά, το ΕΠΑΜ αναδεικνύει την τακτική της λειτουργικής κατάληψης των μέσων και των χώρων εργασίας από τους ίδιους που τα δουλεύουν, σε όφελος του λαού και των οικογενειών τους, σαν βασική πλευρά του νέου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που οφείλουμε να δώσουμε στις σύγχρονες συνθήκες.»
Όποιος δεν είναι μέρος της λύσης, είναι μέρος του προβλήματος. Όποιος δεν συγκρούεται σήμερα με τον ιστορικά συγκεκριμένο καπιταλισμό της δουλοπαροικίας χρέους που έχουμε απέναντί μας, αλλά είναι απέναντι στον καπιταλισμό «γενικά», γίνεται «ειδικά» νεροκουβαλητής των μνημονίων και όσων τα υπηρετούν –άσχετα αν το αντιλαμβάνεται ή όχι!
Το ΕΠΑΜ θα επιμείνει πως «σήμερα, περισσότερο από ποτέ ο αγώνας των εργαζομένων είναι αγώνας βαθύτατα πολιτικός, αγώνας εθνικός, αγώνας όλου του λαού». Γι αυτό καλεί ολόκληρο τον λαό σε ταξικό – εθνικοαπελευθερωτικό ξεσηκωμό, συνεχίζοντας τις ιστορικές παραδόσεις της Φιλικής Εταιρείας και του ΕΑΜ!

Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΜ
23 Μαρτίου 2012

22 Μαρτίου 2013

Τι αντιπροσωπεύει στ’ αλήθεια το «όχι» της Κυπριακής Βουλής;

Είναι πολύ όμορφο και ρομαντικό να ονειρεύεται κανείς ότι στην εσχατιά του ελληνισμού, κάποιοι πατριώτες πολιτικοί είπαν «όχι» στον πρόσωπο του νέου κατακτητή. Ωραίο θα ήταν, μόνο αν ήταν αληθινό. Και δεν είναι. Το «όχι» της Κυπριακής Βουλής αφορά μόνο στο «κούρεμα» των καταθέσεων και όχι την υποταγή της Κύπρου στην αποικιοκρατική κηδεμονία της τρόικας και των Ευρωπαίων (βλέπε κυρίως Γερμανών). Πρόκειται για ένα «όχι» εντελώς προσχηματικό μιας και δεν πρόκειται να σώσει ούτε καν τις καταθέσεις. Κυρίως τις λαϊκές αποταμιεύσεις των νοικοκυρών της Κύπρου.

Καταρχάς για να το ξεκαθαρίσουμε, το όλο παιχνίδι που παίζεται είναι στημένο και από τις δυο πλευρές. Τόσο από την σκοπιά της Ευρωζώνης, όσο και από τη σκοπιά των Κυπρίων κυβερνητών. Το πρόβλημα της Κύπρου προέκυψε όχι λόγω μεγάλης κρίσης στην οικονομία της Κύπρου. Η οικονομία της Κύπρου δεν είναι από τις χειρότερες περιπτώσεις, ούτε ήταν στο χείλος της χρεωκοπίας. Το πρόβλημα της Κύπρου προέκυψε από τις τράπεζές της. Πρωτίστως από την Τράπεζα της Κύπρου και την Λαϊκή, πρώην Μαρφίν. Πώς γίνεται να καταρρεύσουν δυο τραπεζικοί κολοσσοί όταν οι καταθέσεις, η καταθετική βάση που δηλώνουν είναι σχεδόν 2 φορές του ΑΕΠ της Κύπρου; Μόνο στην περίπτωση που οι τραπεζίτες κατασπατάλησαν τα χρήματα των καταθέσεων σε μαύρα δάνεια και χορηγήσεις, σε επενδύσεις κερδοσκοπίας και ευκαιρίας και σε λεηλασία γενικά. Αυτό ακριβώς συνέβη με τις Κυπριακές τράπεζες. Οι τραπεζίτες, ή μεγαλοκαρχαρίες που το έπαιζαν εθνικοί επενδυτές και μεγαλοπαράγοντες της οικονομίας λεηλάτησαν κυριολεκτικά διαμέσου των τραπεζών τους το χρήμα που υπήρχε σ’ αυτές – κυρίως σε καταθέσεις – μαζί με τα πολιτικά κόμματα και τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Σήμερα οι καταθέσεις αυτών των τραπεζών υπάρχουν μόνο σε κομματικά ταμεία, λογαριασμούς παράκτιων εταιρειών ανά τον κόσμο, σε ομόλογα και παράγωγα του εξωτερικού και σε άλλες σκιώδεις τραπεζικές επενδύσεις κρυμμένες στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Ποιος θυμάται σήμερα τον κ. Βγενόπουλο και τον όμιλο Marfin Investment Group; Ποιος θυμάται τους εκάστοτε κυβερνητικούς να τον πλασάρουν ανοιχτά σαν εθνικό επενδυτή, ο οποίος εξαγόραζε τα πάντα με ξένα κεφάλαια διαμέσου ενός fund, όπως ήταν η MIG; Με την κρίση οι τράπεζες της Κύπρου άρχισαν να αντλούν αυξημένη ρευστότητα από το ευρωσύστημα. Αυτό ήταν το πρώτο καμπανάκι. Όμως και αυτή την αυξημένη ρευστότητα οι Κύπριοι και μη τραπεζίτες την σπατάλησαν σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις σε ελληνικά και άλλα ομόλογα ποντάροντας στην χρεοκοπία της Ελλάδας. Έτσι όταν ήρθε το PSI, δηλαδή η αναδιάρθρωση του χρέους στην Ελλάδα, οι Κύπριοι και μη τραπεζίτες εισέπραξαν τα πλούσια ανταλλάγματα που προσφέρθηκαν στις τράπεζες που θα έβαζαν τα ομόλογά τους στο «κούρεμα». Να θυμίσουμε εδώ ότι το τραπεζικό λόμπι του κ. Νταλάρα – στο οποίο ανήκαν και οι κυπριακές τράπεζες κάτοχοι ελληνικών ομολόγων – πήρε αποζημίωση για την συμμετοχή του στο PSI, 30 δις ευρώ μετρητά για λογιστικές ζημιές που δεν ξεπερνούσαν τα 18 δις ευρώ. Ανάμεσα στους ωφελημένους ήταν και οι τράπεζες της Κύπρου, που εκτιμάται ότι για 5 δις ευρώ λογιστική ζημιά λόγω ελληνικών ομολόγων, εισέπραξαν γύρω στα 7 δις ευρώ αποζημίωση ως μετρητά φορτώνοντας πρόσθετο χρέος στον Έλληνα φορολογούμενο.
Αν προσθέσουμε σ’ αυτά και την μετανάστευση καταθέσεων και κεφαλαίων από την Ελλάδα στην Κύπρο, που ανήλθαν τουλάχιστον σε άλλα 5 δις ευρώ, οι κυπριακές τράπεζες βγήκαν ωφελημένες από την χρεοκοπία της Ελλάδας. Γι’ αυτό και είναι εντελώς πρόστυχη η προσπάθεια να φορτώσουν την κατάρρευση των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα. Είναι καθαρό ψέμα και μπορεί να το ισχυριστεί μόνο όποιος δεν ξέρει, ή είναι τόσο απατεώνας που ενώ ξέρει τι έχει συμβεί, το παπαγαλίζει από σκοπιμότητα.
Όταν το 2012 οι κυπριακές τράπεζες δεν άντεξαν άλλο και προσέφυγαν στον ELA (στον μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας) προκειμένου να μην καταρρεύσουν, οι ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί έθεσαν θέμα ανταλλαγμάτων, δηλαδή αποικιακής κατοχής του νησιού διαμέσου της τρόικας. Η κυβέρνηση Χριστόφια, προκειμένου να καλύψει την ληστεία των κυπριακών τραπεζών από τους ολιγάρχες της οικονομίας και της πολιτικής, δέχτηκε με ιταμό τρόπο να πουληθεί το νησί σε τιμή ευκαιρίας. Κι έτσι υπέγραψε μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις τη σύμβαση εκχώρησης του νησιού στην τρόικα. Η προδοσία του Χριστόφια είναι τέτοια που θέλησε ο ίδιος να υπογράψει την θανατική καταδίκη του νησιού, χωρίς καν να πάρει την πρωτοβουλία ενός δημοψηφίσματος προκειμένου έστω να έχει το άλλοθι της ετυμηγορίας ενός «ναι». Η οργανική διαπλοκή στην Κύπρο των μεγάλων κομμάτων και των επικεφαλής τους με τις τράπεζες και τους ολιγάρχες του χρήματος είναι τέτοια, που και μόνο η σκέψη ότι ένα πιθανό δημοψήφισμα θα έφερνε στην επιφάνεια το αληθινό πρόβλημα, δηλαδή εκείνο της διαπλοκής πολιτικής και χρήματος, απέτρεψε τον Χριστόφια ακόμη κι από το να το σκεφτεί. Επιδόθηκε απλά σε κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στην τηλεόραση καθώς ανακοίνωνε την θανατική καταδίκη του νησιού. Οι δικαιολογίες είναι πολύ γνωστές και από την δική μας περίπτωση.
Οι ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί γνώριζαν πολύ καλά ότι ένα τραπεζικό σύστημα που εμφανίζει περί τα 68 δις ευρώ καταθετική βάση, εκ των οποίων πάνω από τα 26 δις ευρώ είναι των νοικοκυριών που κατοικούν στο νησί, είναι αδύνατον να καταρρεύσει, είναι αδύνατον να έχει ανάγκη για έκτακτη χρηματοδότηση. Εκτός κι αν οι καταθέσεις είναι απλές εγγραφές, δηλαδή φούμαρα. Κι έτσι άρπαξαν την ευκαιρία. Ζήτησαν τα 5,8 δις ευρώ, δηλαδή περί το μεσοσταθμικό 8% της εικονικής καταθετικής βάσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, από το «κούρεμα» των καταθέσεων. Αυτό είχε τεθεί πολύ πριν τις εκλογές της Κύπρου. Για να προχωρήσει έπρεπε να ξεγελαστεί ο λαός και να έρθει ο οικονομικός δολοφόνος που θα το προωθούσε. Κι αυτός ήταν ο Αναστασιάδης.
Το ζήτημα ήταν όμως ευθύς εξαρχής ότι οι καταθέσεις αυτές δεν υπάρχουν και επομένως τα 5,8 δις ευρώ δεν θα μπορούσαν να αντληθούν από τις κυπριακές τράπεζες. Το γεγονός αυτό το γνώριζαν όλοι. Ευρωπαίοι, Γερμανοί και Κύπριοι. Κι έτσι στήθηκε το παιχνίδι που παίχτηκε σε βάρος της Κύπρου το προηγούμενο σαββατοκύριακο.
Ας δούμε τα γεγονότα. Έχουμε μια απόφαση του Eurogroup της 15/3 που ανάμεσα στα άλλα θέλει «κούρεμα» των καταθέσεων της Κύπρου. Αν ήθελαν όντως οι Γερμανοί και οι άλλοι να το εφαρμόσουν, τι θα έκαναν; Δεν θα το ανακοίνωναν αμέσως. Ούτε θα επέτρεπαν στον Αναστασιάδη να το κάνει, αν πρώτα δεν εξασφαλίσει με εκβιασμούς, πιέσεις, εξαγορές – κατά τα γνωστά συνήθη – την πολιτική στήριξη στο νησί. Αν το πετύχαινε αυτό, τότε θα έβγαινε και θα έθετε όπως το έθεσε, ή «κούρεμα» καταθέσεων, ή άτακτη χρεοκοπία. Διαφορετικά θα υπήρχε περιθώριο να τροποποιηθεί το μέτρο και να βρεθούν εναλλακτικοί τρόποι.
Αντί γι’ αυτό έχουμε τα εξής κωμικοτραγικά, που ούτε ο πιο ανόητος δεν θα τολμούσε να κάνει. Το Eurogroup ανακοινώνει την επομένη το «κούρεμα». Βγαίνει και ο Αναστασιάδης το Σάββατο και θέτει ευθέως το δίλλημα: ή «κούρεμα», όπως διατάζουν οι Ευρωπαίοι, ή άτακτη χρεοκοπία. Βεβαίως, ο Ααναστασιάδης – όπως και τα επιτελεία της ευρωζώνης – ήξεραν πολύ καλά δυο πράγματα: Αφενός, ο Αναστασιάδης δεν είχε την πολιτική συγκατάθεση των άλλων κομμάτων και τα δικά του «κουκιά» δεν φτάνουν για να περάσει το μέτρο. Αφετέρου, η προκαταβολική ανακοίνωση του «κουρέματος» θα έπληγε ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος και θα συνέτριβε την οικονομία του νησιού, η οποία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις τράπεζές του. Κι αυτό θα συνέβαινε ανεξάρτητα πολιτικών εξελίξεων, ανεξάρτητα από το αν θα αποδεχόταν η Κυπριακή Βουλή το «κούρεμα», ή θα ψήφιζε «όχι».
Τελικά ο Αναστασιάδης δεν πήρε ούτε τις ψήφους του κόμματός του υπέρ του «κουρέματος». Δεν μπορεί να μην το γνώριζε αυτό. Δεν μπορεί να μην το γνώριζαν οι Ευρωπαίοι και οι Γερμανοί. Σας θυμίζω ότι η πρόταση του «κουρέματος» έχει τεθεί στο τραπέζι εδώ και μήνες και όλοι την γνώριζαν. Τότε γιατί έγινε όλο αυτό;
Από την μεριά των Γερμανών και των Ευρωπαίων η ενέργεια αυτή ήταν ανοιχτή «πολεμική ενέργεια της ΕΕ εναντίον ανεξάρτητου κράτους-μέλους της», όπως σωστά αναφέρει η ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ. Ήξεραν πολύ καλά ότι ακόμη κι αν πέρναγε το «κούρεμα», τα 5,8 δις ευρώ που ζητούσαν από την Κύπρο δεν υπάρχουν στα ταμεία των τραπεζών. Οπότε επέλεξαν μια προβούν μια ενέργεια – την προκαταβολική ανακοίνωση του «κουρέματος» – που γνώριζαν πολύ καλά ότι θα σακάτευε ανεπανόρθωτα την οικονομία του νησιού. Το τσάκισμα το επέτειναν και με τις δηλώσεις τους οι Μέρκελ και Σόιμπλε στιγματίζοντας την βιομηχανία κεφαλαίων του νησιού και λέγοντας ανοιχτά ότι κανείς που αναζητά καταφύγιο στην Κύπρο δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Με λίγα λόγια επέτειναν την κατάσταση πανικού υπό συνθήκες κλειστών τραπεζών. Ότι χειρότερο.
Σ’ αυτό συνέργησε και ο «δικός μας» υπουργός οικονομικών κ. Σουρνάρας, ο οποίος στις 18/3 δήλωσε: «Όσον αφορά εμάς, τόνισα στο Eurogroup ότι είμαστε έτοιμοι να αποκτήσουμε το ενεργητικό και το παθητικό των κυπριακών καταστημάτων στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι τα καταστήματα αυτά θα παραμείνουν κλειστά σύμφωνα με την απόφαση των κυπριακών αρχών και εκ περισσού λέω ότι όλα τα άλλα καταστήματα ελληνικών ή ξένων τραπεζών στην Ελλάδα θα λειτουργήσουν κανονικότατα.» Προσέξτε αυτό το «αποκτήσουμε το ενεργητικό και το παθητικό των κυπριακών καταστημάτων στην Ελλάδα». Τι σημαίνει αυτό; Ότι το τραπεζικό κυπριακό σύστημα είναι τόσο χρεοκοπημένο και υπό κατάρρευση που δεν μπορεί ούτε καν να συντηρήσει τα υποκαταστήματά του και έτσι θα απορροφηθούν από την Ελλάδα. Το πώς και το τι θα επιφέρει θα το δούμε εν καιρώ. Κι εγώ ρωτώ; Υπάρχει καλύτερη ομολογία χρεοκοπίας και κατάρρευσης τραπεζικού συστήματος; Όχι βέβαια. Και πότε γίνεται αυτή η δήλωση; Πριν καν αποφανθεί η Κυπριακή Βουλή για το «κούρεμα».
Με άλλα λόγια το Eurogroup ήξερε πολύ καλά ότι η ενέργεια αυτή, την ανακοίνωση του «κουρέματος», ισοδυναμεί με de facto χρεοκοπία για τις τράπεζες της Κύπρου και γι’ αυτό κανόνισε να απορροφηθούν οι θυγατρικές από την Ελλάδα. Κι αυτό ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Κυπριακής Βουλής. Μάλιστα με κινήσεις και δηλώσεις τους φρόντισαν να επιτείνουν όσο μπορούν την σύγχυση και τον πανικό ώστε να εξασφαλίσουν την κατάρρευση της τραπεζικής οικονομίας του νησιού.
Ο λόγος που έγινε έτσι ήταν για να χτυπηθεί μοιραία η κυπριακή οικονομία, αφ' ενός για να εξυπηρετηθούν τα γερμανικά συμφέροντα και να πατήσουν στο νησί ώστε να διεκδικήσουν γεωστρατηγική επιρροή. Οι Γερμανοί κατόρθωσαν με τον τρόπο αυτό να πατήσουν στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Κάτι που δεν το κατόρθωσαν ούτε στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Όπως επίσης και να διεκδικήσουν μερίδιο από το σύνολο των ενεργειακών πηγών της Κύπρο, κάτι που έχει υπογράψει ήδη ο Χριστόφιας με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Βλέπετε γνωρίζουν πολύ καλά ότι εντός του ευρώ και με διαλυμένη την οικονομία του το νησί δεν μπορεί παρά να εξαρτηθεί από τις χρηματοδοτήσεις του ευρωσυστήματος με όλα τα αποικιοκρατικά ανταλλάγματα που επιβάλει πρώτα και κύρια η Γερμανία.
Αφετέρου, εξυπηρετούνται και οι ολιγάρχες του νησιού για την λεηλασία των τραπεζών τους. Ποιος θα τους ζητήσει τον λόγο τώρα; Η κατάρρευση των τραπεζών – ήδη έχει ανακοινωθεί ότι η Λαϊκή Τράπεζα της Κύπρου, η δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα του νησιού, δεν πρόκειται να ξανανοίξει – δεν φαίνεται να την χρεώνονται, μιας και οφείλεται στην κατάσταση που δημιουργήθηκε από την ανακοίνωση του «κουρέματος». Ούτε πρόκειται να δώσουν λόγο για το που πήγαν τα λεφτά των καταθετών, μιας και δεν θα χρειαστεί να καταβάλουν τα 5,8 δις ευρώ από τα ταμεία τους και έτσι δεν θα αποκαλυφθεί ότι τα ταμεία είναι άδεια και ότι οι καταθέσεις είναι απλές εγγραφές χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Αυτό αντιπροσωπεύει το «όχι» των πολιτικών κομμάτων της Κυπριακής Βουλής. Είπαν «όχι» σε κάτι που θα εξέθετε την λεηλασία των χρημάτων του κυπριακού λαού από μια συμπαιγνία ολιγαρχών της τραπεζικής οικονομίας και της πολιτικής. Και με την τήβεννο του δήθεν πατριώτη, με φανφάρες πατριδοκάπηλου στόμφου, αυτοί που έχουν υπογράψει προκαταβολικά το ξεπούλημα του νησιού, ετοιμάζονται να φορτώσουν τα 5,8 δις ευρώ στις πλάτες των νοικοκυριών και των εργαζομένων της Κύπρου. Άλλωστε, ακούσατε κανέναν από δαύτους να αξιώνει την μη πληρωμή των λύτρων που επέβαλε το Eurogroup; Όχι βέβαια. Όλοι τους εμφανίζονται τώρα να αγωνιούν για το που θα βρεθούν τα 5,8 δις ευρώ για να παραμείνει η Κύπρος στην ευρωζώνη.
Ξεχνούν ότι η ανακοίνωση του Eurogourp απαιτεί κι άλλα εκτός από το «κούρεμα». Δείτε τι αναφέρει η σχετική ανακοίνωση που εκδόθηκε πολύ νωρίς το πρωί της 16ης Μαρτίου: «Το Eurogroup χαιρετίζει τις κυπριακές αρχές σχετικά με τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί για να υιοθετήσει φορολογικά μέτρα που συμφωνήθηκαν με την Επιτροπή, σε συνεργασία με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αυτό αφορά κυρίως την υιοθέτηση των μέτρων εξυγίανσης ύψους 4 ½% του ΑΕΠ. Το Eurogroup χαιρετίζει τη δέσμευση των κυπριακών αρχών να εντείνουν τις προσπάθειές τους στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Το Eurogroup χαιρετίζει περαιτέρω τη δέσμευση των κυπριακών αρχών να λάβουν περαιτέρω μέτρα για την κινητοποίηση των εσωτερικών πόρων, προκειμένου να περιοριστεί το μέγεθος της οικονομικής βοήθειας που συνδέεται με το πρόγραμμα προσαρμογής. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν την καθιέρωση μιας εκ των προτέρων εφάπαξ εισφοράς σταθερότητας που ισχύει για κατοίκους και μη κατοίκους καταθέτες. Περαιτέρω μέτρα αφορούν την αύξηση της παρακράτησης φόρου επί των εισοδημάτων του κεφαλαίου, την αναδιάρθρωση και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η αύξηση του συντελεστή φορολογίας εισοδήματος και τη διάσωση των μικροομολογιούχων. Η Ευρωομάδα προσβλέπει στην επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τη χρηματοδοτική συμμετοχή.»
Με άλλα λόγια το Eurogroup απαιτεί πάνω από 800 εκατ. ευρώ πρόσθετους φόρους στους Κύπριους, ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, ενέργεια, κοκ), αλλά και «την κινητοποίηση των εσωτερικών πόρων» που μέρους τους είναι το «κούρεμα» των καταθέσεων. Κινητοποίηση των εσωτερικών πόρων είναι και το να βάλουν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία και γενικά όπου υπάρχει δημόσιο αποθεματικό. Και πάμε βλέποντας και κάνοντας κατά τα ειωθότα των αξιωματούχων της αρπαχτής που λέγεται ευρώ. Όσο για τους Ρώσους μην ανησυχείτε. Αυτοί θα τα βρουν και με Ευρωπαίους και με Αμερικανούς. Θα τα σώσουν τα κεφάλαιά τους που κυρίως αποτελούνται από πιστωτικούς τίτλους και είναι άμεσα μεταβιβάσιμοι. Το ίδιο θα γίνει και με όλους τους άλλους μεγαλοκεφαλαιούχους, που στην χειρότερη θα αποζημιωθούν με μεταβιβάσιμους τίτλους εγγυημένους από το ευρωσύστημα.
Αυτοί που πρέπει να κλαίνε είναι τα νοικοκυριά. Οι δικές τους καταθέσεις έχουν μπει στον ντορβά. Έτσι οι πολιτικοί της Κύπρου, συνεπικουρούμενοι από τους «δικούς μας» που ξαφνικά βγήκαν να γιορτάσουν την «εθνική επιτυχία» των Κυπρίων, το «μεγάλο όχι» του Ελληνισμού και του Κυπρικού λαού, πουλάνε ψεύτικο πατριωτισμό για να συγκαλύψουν την μεγάλη ληστεία των καταθέσεων και κυρίως των λαϊκών αποταμιεύσεων. Ο εκβιασμός είναι απλός: προκειμένου να είμαστε σε θέση να σου αποδώσουμε τις αποταμιεύσεις σου, θα πρέπει το ευρωσύστημα να μας χρηματοδοτεί. Και για να μας χρηματοδοτεί, θα πρέπει να χαιρετήσουν οι εργαζόμενοι τα εργατικά τους δικαιώματα, να χαιρετίσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να πουν μπάι-μπάι στις αμοιβές τους και να αγκαλιστούν με την μιζέρια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Και μιας θα πρέπει οι Κύπριοι εργαζόμενοι, ο απλός λαός να τα δώσει όλα, ας πάει και το παλιάμπελο, δηλαδή το ίδιο το νησί τους το οποίο θα μεταβληθεί σε προτεκτοράτο χειρότερο από την εποχή της Αγγλικής κατοχής.
Βεβαίως, αυτό έχει παρενέργειες στην Ευρωζώνη. Ήδη έχουμε φαινόμενα πανικού στις τράπεζες σε Ιταλία και Ισπανία. Είναι σίγουρο ότι οι τράπεζες στην Κύπρο έχουν πλέον τελειώσει. Με τον τρόπο αυτό οι τραπεζίτες αθωώνονται. Και αθωώνονται με τον ίδιο τρόπο και τα πολιτικά κόμματα που μαζί με τους τραπεζίτες λεηλάτησαν τα λεφτά. Την ίδια ώρα, η Κύπρος μετατρέπεται σε αποικία των Γερμανών και της ευρωζώνης, μάλιστα με δικαίωμα ζωής, ή θανάτου πάνω στο νησί. Το πλήγμα λοιπόν που δέχεται σήμερα η Κύπρος ουσιαστικά είναι πολύ χειρότερο από αυτό που δέχθηκε με την εισβολή του Αττίλα 1 και Αττίλα 2.
Τίθεται ξεκάθαρα σοβαρό θέμα για την ίδια την εθνική αυτοδιάθεση του νησιού. Η ίδια η ύπαρξη του νησιού τίθεται εν αμφιβόλο αυτή τη στιγμή. Ειδικά μετά την εξέλιξη της καταψήφισης. Ειδικά από την στιγμή που ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να ανακάμψει η Κύπρος, να βγει δηλαδή από αυτό το αδιέξοδο, είναι η Κυπριακή λίρα. Δηλαδή το Εθνικό νόμισμα, η κρατικοποίηση των τραπεζών έτσι ώστε να γίνει η εκκαθάρισή τους και να δουν όλοι που πήγαν καταθέσεις, αποταμιεύσεις και δάνεια, ώστε να λογοδοτήσουν πολιτικοί και τραπεζίτες που κατακλέψανε τον κόσμο διαμέσου των τραπεζών και φυσικά η ανοικοδόμηση της οικονομίας από μηδενικής βάσης, όπως τουλάχιστον προσπάθησαν να το κάνουν οι Κύπριοι από το 1975 και μετά. Αυτή είναι η μόνη λύση. Η μόνη αληθινά πατριωτική και συνάμα δημοκρατική, φιλολαϊκή λύση του προβλήματος. Οτιδήποτε άλλο θα οδηγήσει την Κύπρο σε ακόμη χειρότερες και μεγαλύτερες περιπέτειες.

21 Μαρτίου 2013

Εκπομπή Α.Ε. - 20-3-2013


Μετά από το ξαφνικό και αναίτιο κόψιμο της ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΕ από τον ART FM, και μέχρι την επόμενη "στέγη", στα FM ή στο διαδίκτυο, o Δημήτρης Καζάκης και η Γεωργία Μπάστα συνομιλούν για όσα συμβαίνουν στην Κύπρο και για όσα πρόκειται να συμβούν στην Ευρωζώνη.

20 Μαρτίου 2013

Ο Δ.Καζάκης στον ΑΝΤ1 στις 19-3-2013

Ανακοίνωση της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. για τις εξελίξεις στην Κύπρο - 20-3-2013



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η απόφαση του  EUROGROUP για την Κύπρο ισοδυναμεί με πολεμική ενέργεια της ΕΕ εναντίον ανεξάρτητου κράτους – μέλους της.

Η όλη μεθόδευση της ανακοίνωσης του κουρέματος των καταθέσεων στις τράπεζες της Κύπρου δεν ήταν λάθος χειρισμός. Ήταν μια πολύ καλά προετοιμασμένη και προμελετημένη ενέργεια. Είχε πολύ συγκεκριμένη στόχευση, να καταφερθεί,  προς όφελος της ευρωζώνης, συντριπτικό πλήγμα στην οικονομία της μεγαλονήσου, η οποία σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στον τραπεζικό πυλώνα, με όλα τα τραγικά και μη αναστρέψιμα συνεπακόλουθα που αυτό το πλήγμα θα επιφέρει στην ίδια την ύπαρξη του Κυπριακού κράτους.

Το πολιτικό θρίλερ που ακολούθησε και η τελική καταψήφιση του σχεδίου, με πρόσχημα τη ριζική αντίθεση του Κυπριακού λαού στη μεθόδευση που ακολουθήθηκε, αποσκοπούσε και αποσκοπεί στο να προστατευθεί το πολιτικό σύστημα και οι  τραπεζίτες οι οποίοι έχουν επ’ ωφελεία τους λεηλατήσει, στην κυριολεξία, την καταθετική βάση των τραπεζών.

Τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και η κυπριακή ηγεσία, ήξεραν πολύ καλά από την πρώτη στιγμή, ότι ήταν αδύνατο να αντληθούν τα 5,8 δις από το κούρεμα των καταθέσεων, διότι, πολύ απλά, οι καταθέσεις δεν υπήρχαν στα ταμεία των τραπεζών. Ότι στην πραγματικότητα ήταν απλές λογιστικές εγγραφές, χωρίς κανένα αντίκρισμα.

Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι γνώριζαν – Ευρωπαίοι και κυπριακό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του -  την  καταλήστευση των τραπεζικών καταθέσεων από τους ίδιους τους τραπεζίτες, αποφάσισαν να παίξουν επικίνδυνα πολιτικά παιγνίδια σε βάρος του κυπριακού λαού και προκειμένου ο ίδιος να επωμισθεί το συνολικό βάρος  της κάλυψης της κατάμαυρης τρύπας που έχει δημιουργηθεί με ταυτόχρονη μετατροπή της Κύπρου σε ανυπόληπτο προτεκτοράτο.

Η πολιτική ηγεσία της Κύπρου συνήργησε – σε πλήρη σύμπνοια με τους Ευρωπαίους και τους δωσίλογους των Αθηνών – στο εγκληματικό πλήγμα κατά της οικονομίας της Κύπρου, με την εξαγγελία  για κούρεμα των καταθέσεων. Παρέδωσαν έτσι, αμαχητί, την οικονομία του νησιού στους Ευρωπαίους αποικιοκράτες, πρώτα και κύρια στους Γερμανούς. Στη συνέχεια φόρεσαν το μανδύα της δήθεν αντίστασης για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού και να απαλλάξουν εαυτόν και τραπεζίτες από την ευθύνη της εγκληματικής λεηλασίας της καταθετικής βάσης και την αποκάλυψη του γεγονότος, ότι τα ταμεία των τραπεζών είναι άδεια.

Το Ε.Πα.Μ. προειδοποιεί για άλλη μια φορά τον κυπριακό λαό, ότι οι πολιτικοί του θα χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι την καταψήφιση του κουρέματος, για να βάλουν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία, στα αποθεματικά του δημόσιου κορβανά και στη συνέχεια στη δημόσια και ιδιωτική περιουσία του κυπριακού λαού.

Αυτή τη στιγμή η μόνη διέξοδος επιβίωσης για τον κυπριακό λαό είναι η οργάνωση παλλαϊκού αγώνα, για την ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος του νησιού, στο σύνολό του, και την απεμπλοκή της Κύπρου, άμεσα, από την ευρωζώνη, με άμεση υιοθέτηση εθνικού νομίσματος. Σε διαφορετική περίπτωση, ο λαός της Κύπρου θα οδηγηθεί σε αδιέξοδα που θα πάρουν μορφή τραγωδίας για την ύπαρξη του κυπριακού ελληνισμού, σαν κρατικής οντότητας.

20  Μαρτίου  2013

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ του Ε.Πα.Μ.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού



ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ
(Ρήση Στωικών φιλοσόφων)

Μπορεί η απόφαση του Eurogroup για «κούρεμα» των καταθέσεων στις Τράπεζες της Κύπρου από 6,75% έως 9,9% που βρίσκονται και λειτουργούν στο Νησί, να έχει σκοπό την ενίσχυση της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αντλώντας 5,8 δις ευρώ, αυτό όμως δεν μπορεί να μη χαρακτηρισθεί από την παγκόσμια οικονομική αγορά, ως ένα μέτρο σοκ που ενεργοποιεί στους πολίτες την άρση της εμπιστοσύνης σε όλο το τραπεζικό σύστημα.
Η ερώτηση που εύλογα μπαίνει είναι:
Πως είναι δυνατό οι ισχυροί της ευρωζώνης και της Ε.Ε. να θέλουν σε αυτή την συγκυρία που όλες οι χώρες του νότου , αυτές που πλήρωσαν το μάρμαρο του Ευρώ, που ζουν σε δύσκολες συνθήκες, που η αγοραστική δύναμη έχει μειωθεί σε όλους αισθητά, η ανεργία να είναι σε επίπεδα μεταπολεμικά, να θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στο παραπαίον τραπεζικό σύστημα;
Προσεγγίζοντας το θέμα από την σκοπιά των πολιτών που έχουν επίγνωση, αν και κατά πόσο μας ωφέλησε σαν χώρα, αλλά και όλες τις χώρες του φτωχού νότου, η είσοδό μας στη ζώνη του Ευρώ, πρέπει να δούμε κάποια πράγματα.
Η Κύπρος είναι μια χώρα που η …«αριστερή»  προεδρία Χριστόφια την έβαλε στο Ευρώ.  Καμία θετική εξέλιξη δεν είδε στο Κυπριακό πρόβλημα ενώ άλλα έλεγαν πρίν. Η ίδια κυβέρνηση την έβαλε στο μνημόνιο με μια οικονομία ανοιχτή –φορολογικό παράδεισο και ασύδοτη κυκλοφορία κεφαλαίων και αδιαφανές τραπεζικό σύστημα.
Πληθυσμός 800.000 κάτοικοι, με ΑΕΠ  18 δις € και καταθέσεις 70δις €.
Η πρωτοφανής, ακόμα και για τα παγκόσμια δεδομένα απόφαση για δέσμευση περιουσίας από το πρώτο ευρώ , όπως είναι και οι καταθέσεις , όταν μάλιστα υπάρχει και το δίκαιο της Ε.Ε. για ασφάλιση μέχρι τις 100.000 ευρώ, δεν είναι τυχαία, ούτε επιπόλαια.
Στοχεύει στο χτύπημα, ακόμα περισσότερο, του τραπεζικού συστήματος στις χώρες του νότου συνολικά, μεταφορά των καταθέσεων σε ασφαλή λιμάνια, βλέπε Γερμανία, και εσωτερικό μήνυμα λόγω εκλογών, ότι δεν στηρίζουμε με χρήματα του Γερμανικού λαού τις χώρες που έχουν πρόβλημα όποιο και αν είναι το κόστος.
Δεν έβαλαν μυαλό από το σχέδιο ΑΝΑΝ που με εκβιασμούς και ευθείες απειλές προσπάθησαν πάλι για το «καλό» των Κυπρίων να περάσουν. Σήμερα με την απόφαση αυτή δένουν πιστάγκονα τον  Κυπριακό λαό για πολλά χρόνια, βάζοντας χέρι στους πλουτοπαραγωγικούς του πόρους του Νησιού, παίζοντας βρώμικα παιχνίδια, μη λογαριάζοντας το κόστος για το λαό αρκεί να μαζέψουν τα κεφάλαια υπό τον έλεγχό τους.  
Τώρα όμως, που κλονίζεται η εμπιστοσύνη προς το τραπεζικό σύστημα των χωρών του Νότου , τώρα είναι η ευκαιρία οι λαοί να ξεσηκωθούν, να ανατρέψουν τις ενδοτικές κυβερνήσεις , να βγουν αμέσως από την θηλιά του Ευρώ με επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα και με την μη πληρωμή κανενός χρέους, να οικοδομήσουν συνεργασίες και πολιτικές αναδεικνύοντας και επενδύοντας στα  συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε χώρας, οργανώνοντας την παραγωγική βάση και τέλος διασφαλίζοντας και τα χρήματα του λαού αλλά και τον πλούτο του. Με κρατικοποίηση των τραπεζών, που έχουν πληρωθεί πολλές φορές, με έλεγχο των ενεργητικών και εκκαθάριση εν λειτουργία, θα μπορέσουμε με γενναία  σεισάχθεια να βρει ο λαός τον δρόμο του.
Τώρα είναι η ώρα, η εναλλακτική πρόταση του Εθνικού νομίσματος να φαντάζει πλέον ως την μόνη ρεαλιστική, πραγματική και εθνικά ωφέλιμη πολιτική και οικονομική  πράξη.
Εμπρός λοιπόν, όλοι μαζί να κάνουμε τώρα πράξη το «Ουδέν κακό αμιγές καλού»

Χαλκίδα 19-3-2013

Γιώργος Μητροπέτρος

Οικονομολόγος

Ο Δ. Καζάκης για την Κύπρο - 19-3-2013


«Τελειωμένη η Κυπριακή Οικονομία» εκτιμά μιλώντας στο ράδιο 98,4 του Ηρακλείου Κρήτης ο γραμματέας του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης. «Η επιλογή είναι μόνο μία, ή ζουν ως αποικία ή βγαίνουν από το ευρώ» πρόσθεσε. Προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω είπε ότι «οι πολιτικοί της Κύπρου υπονόμευσαν την ίδια την υπόσταση του κράτους και ότι φόρτωσαν στον Κυπριακό λαό τις επιλογές του προκειμένου να σώσουν τον εαυτό τους και τις θέσεις τους». Πρόσθεσε ότι πρόκειται για ένα προμελετημένο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου και ότι οι αποφάσεις αυτές προκαλούν Κράχ στο Τραπεζικό σύστημα.

18 Μαρτίου 2013

Δ. Καζάκης - Γιατί έγινε η δήμευση των καταθέσεων στην Κύπρο;

 
Αυτό που έγινε στην Κύπρο με κατευθείαν «κούρεμα» των καταθέσεων δεν είναι ολίσθημα, ούτε λάθος, ούτε κάποιο αναγκαίο κακό. Πρόκειται για έγκλημα εκ προμελέτης που αποφασίστηκε από το Eurogroup στις 15/3 και εκτελέστηκε από τον νέο Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, γνωστό οικονομικό δολοφόνο και διαπλεκόμενο με πολύ σκοτεινά συμφέροντα.
Το βασικό πρόβλημα δεν βρίσκεται απλά στο «κούρεμα» των καταθέσεων, αλλά στο ανεπανόρθωτο πλήγμα που δέχτηκε το τραπεζικό σύστημα του νησιού. Είτε περάσει το «κούρεμα», είτε όχι. Είτε γίνει στα 9,90 % για πάνω από 100 χιλιάδες ή όχι, είναι παντελώς αδιάφορο. Κανείς δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σ’ ένα τραπεζικό σύστημα όπου κάποιος αποφασίζει αυθαίρετα το «κούρεμα» των καταθέσεων. Ένα τέτοιο τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να σταθεί. Ακόμη κι αν ανακληθεί το «κούρεμα», ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί; Επομένως το σίγουρο είναι ότι οι τράπεζες της Κύπρου, είτε «κουρευτούν» οι καταθέσεις, είτε όχι, θα έχουν να αντιμετωπίσουν – μόλις, όποτε, ή αν ανοίξουν ποτέ – ένα γενικευμένο πανικό καταθετών που θα επιδιώκουν την ανάληψη των χρημάτων τους από τις τράπεζες. Και έχουν απόλυτο δίκιο.

Τι τράβηξε την προσοχή στην Κύπρο των αρπακτικών της Ευρωζώνης; Μα το ύψος των καταθέσεων που βρίσκονται στις τράπεζές της. Οι καταθέσεις στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα ανέρχονται στο 382% του ΑΕΠ της Κύπρου. Ίσως ο υψηλότερος δείκτης καταθέσεων στην ευρωζώνη. Το αντίστοιχο ποσοστό για την Ιρλανδία είναι 152%, ο μέσος όρος της ευρωζώνης κυμαίνεται περίπου στο ΑΕΠ της, ενώ στην Ελλάδα οι καταθέσεις και ρέπος στις εγχώριες τράπεζες ανέρχονταν στα 221 δις ευρώ (Ιανουάριος ’13) δηλαδή στο 115% περίπου του ΑΕΠ της χώρας. Με άλλα λόγια οι κυπριακές τράπεζες έχουν πολλές καταθέσεις.
Περίπου το 62,5% των καταθέσεων στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα είναι από κατοίκους της Κύπρου. Πιο συγκεκριμένα ο ιδιωτικός τομέας της Κύπρου διαθέτει (13/2/’13) καταθέσεις στις εγχώριες τράπεζες ύψους 42,3 δις ευρώ, ή 237% του ΑΕΠ της Κύπρου. Από αυτά τα 26,3 δις ευρώ, ή 147% του ΑΕΠ της Κύπρου ανήκουν στα εγχώρια νοικοκυριά, ενώ τα 9,3 δις ευρώ, ή 52% του ΑΕΠ ανήκουν σε επιχειρήσεις. Για να πάρουμε μια ιδέα τι σημαίνουν όλα αυτά, ας αναλογιστούμε ότι στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2013, οι κάτοικοι εσωτερικού διέθεταν καταθέσεις 176,6 δις ευρώ, ή 91% του ΑΕΠ της χώρας. Από αυτά τα 161 δις ευρώ, ή 83% του ΑΕΠ αφορούν σε καταθέσεις των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Ενώ τα νοικοκυριά διαθέτουν σε καταθέσεις 135,8 δις ευρώ ή 70% του ΑΕΠ της χώρας.
Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό στοιχείο της καταθετικής βάσης των τραπεζών της Κύπρου είναι το ιδιαίτερο μεγάλο μέγεθος καταθέσεων και ρέπος από το εξωτερικό και κυρίως από χώρες εκτός ευρωζώνης. Το σύνολο των ιδιωτικών καταθέσεων στην Κύπρο που προέρχονται εκτός ευρωζώνης ανέρχονται σε 20,8 δις ευρώ, ή 116% του ΑΕΠ του νησιού. Από αυτά τα νοικοκυριά από χώρες εκτός ευρωζώνης διαθέτουν 4,9 δις ευρώ ή 27%, οι επιχειρήσεις από χώρες εκτός ευρωζώνης διαθέτουν 11,4 δις ευρώ καταθέσεις ή 64% του ΑΕΠ, ενώ πιστωτικά ιδρύματα εκτός ευρωζώνης διαθέτουν 4,5 δις ευρώ ή 25% του ΑΕΠ της Κύπρου. Στην Ελλάδα, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, οι καταθέσεις και ρέπος μη κατοίκων της ζώνης του ευρώ ανέρχονται στα 43 δις ευρώ, ή στο 22% του ΑΕΠ της χώρας.
Ο πληθυσμός της Κύπρου είναι περίπου 875.000, ώστε οι καταθέσεις από τον τομέα των νοικοκυριών συνεπάγονται κατά κεφαλήν ποσό 30.000 ευρώ περίπου. Σε αντίθεση με τα 4,6 εκατομμύρια του πληθυσμού της Ιρλανδίας που συνεπάγεται κατά κεφαλήν καταθέσεις των νοικοκυριών της τάξης των 20.000 ευρώ. Και της Ελλάδας της οποία οι κατά κεφαλή καταθέσεις των νοικοκυριών ανέρχονται στα 12.500 ευρώ. Η Ελλάδα έχει κατά κεφαλή ΑΕΠ 17.900 ευρώ περίπου, η Ιρλανδία έχει 35.000 ευρώ, ενώ η Κύπρος 20.000 ευρώ.
Οι κατά κεφαλήν καταθέσεις των νοικοκυριών στην Κύπρο είναι 150% υψηλότερες του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της. Οι επίσημες στατιστικές δείχνουν ότι οι Κύπριοι έχουν πολλά χρήματα στην τράπεζα. Ενώ το εγχώριο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου αποτελεί πόλο προσέλκυσης πολύ σημαντικών καταθέσεων από το εξωτερικό και κυρίως από χώρες εκτός ευρωζώνης. Ολόκληρη τη οικονομία της Κύπρου στηρίζεται κατά πρώτο και κύριο λόγο στην μετατροπή των τραπεζών της σε διαμετακομιστικό κέντρο κεφαλαίων, ειδικά με την μορφή δανείων και καταθέσεων. Για παράδειγμα το 2011, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, οι εγχώριες τράπεζες της Κύπρου εξήγαγαν 43,5 δις ευρώ σε Δάνεια/Νόμισμα και καταθέσεις και εισήγαγαν 62,6 δις ευρώ. Την ίδια χρονιά το ΑΕΠ της Κύπρου ανήλθε σχεδόν σε 18 δις ευρώ τρέχουσες τιμές. Το χρήμα που διακίνησαν οι εγχώριες τράπεζες της Κύπρου προς το εξωτερικό ήταν σχεδόν 2,5 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ και από το εξωτερικό σχεδόν 3,5 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ του νησιού.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να είχαν περάσει απαρατήρητα από τα αρπαχτικά της ευρωζώνης και κυρίως την Γερμανία. Το θέμα ήταν πώς θα έβαζαν στο χέρι την Κύπρο με δεδομένο ότι χάρις στη συμμετοχή στην ευρωζώνη το συνολικό εξωτερικό χρέος του νησιού ανήλθε από 200% του ΑΕΠ το 2004 στα 447,4% του ΑΕΠ το 2008, στα 465,6% του ΑΕΠ το 2011. Η ιδιαίτερα μεγάλη καταθετική βάση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, αλλά και το εμπόριο χρήματος με το εξωτερικό και κυρίως με χώρες εκτός ευρωζώνης, έδινε στο νησί την δυνατότητα να αντιμετωπίσει με σχετική ευκολία τις όποιες ζημιές λόγω της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη.
Η επίθεση που δέχθηκε η Κύπρος από τα αρπαχτικά της ευρωζώνης άρχισε να προετοιμάζεται από το 2011, έστω κι αν έλλειπαν στα στοιχεία εκείνα που έκαναν περισσότερο ανησυχητική την οικονομική πορεία της Κύπρου από εκείνη των άλλων χωρών της ευρωζώνης ακόμη και της Γερμανίας. Παρ’ όλα αυτά η ευρωζώνη ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία για την θυματοποίηση της Κύπρου. Σ’ αυτήν την εκστρατεία συμμετείχε και ο προηγούμενος πρόεδρος της Κύπρου Χριστόφιας, ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για την επίθεση αυτή εναντίον του νησιού. Το παραμύθι είναι γνωστό: οι τράπεζες εμφάνισαν λογιστικές ζημιές και επομένως το κράτος έπρεπε να τις διασώσει. Βέβαια οι λογιστικές ζημιές των τραπεζών ήταν εν πολλοίς εικονικές λόγω της αλλαγής των τοποθετήσεών τους σε ελληνικά και άλλα ομόλογα, αλλά λόγω της συγκριτικά τεράστιας καταθετικής βάσης που υποτίθεται ότι διαθέτουν, οι ζημιές δεν συνιστούσαν κίνδυνο γι’ αυτές. Οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης ήξεραν πολύ καλά τι είχαν κάνει την καταθετική τους βάση οι τράπεζες και πώς την έχουν εξανεμίσει, γι’ αυτό και τις έπεισαν να δεχθούν το «δώρο» της διάσωσης. Κι έτσι όλοι μαζί άρχισαν να ψάλουν το Αλληλούια του γνωστού μονόδρομου της τρόικας. Με πριμαντόνα τον Χριστόφια προσπάθησαν να εξαπατήσουν τους Κύπριους ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Και κλάμα η κυρία του προεδρικού μεγάρου!
Κι όλα αυτά βέβαια με την γνωστή δικαιολογία. Οι τράπεζες έπρεπε να διασωθούν και μάλιστα ατόφιες, χωρίς να ψάξει κανένας τα ενεργητικά τους για το που πήγε και πάει τόσο χρήμα, μόνο και μόνο για να εγγυηθούν άπαντες τις καταθέσεις του κοσμάκη. Με την άνοδο του Νίκου Αναστασιάδη και με δεδομένη την γενική αποχαύνωση που ακολουθεί κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου ο λαός έχει να επιλέξει ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη, ξεκίνησε η επίθεση.
Το συγκεκριμένο μέτρο δείχνει τα εξής:
Πρώτο: Σε τι άθλια κατάσταση βρίσκεται η ίδια η ευρωζώνη και κυρίως οι μεγάλες οικονομίες της με πρώτη την Γερμανία. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν να περιμένουν, ούτε να παίξουν το παιχνίδι της κλιμάκωσης των μνημονίων, όπως έκαναν με την Ελλάδα, όπως επίσης με την Ιρλανδία και Πορτογαλία. Η διάλυση της οικονομίας της Κύπρου με αυτόν τον άμεσο τρόπο υποδηλώνει ότι η ύφεση που αγκαλιάζει ακόμη και την Γερμανία δεν αφήνει πολλά περιθώρια κινήσεων στα αρπαχτικά της ευρωζώνης.
Δεύτερο: Πώς σκέφτονται να λειτουργήσουν τον αποκαλούμενο «ενιαίο τραπεζικό χώρο» της ευρωζώνης, όπως τον έχουν αποφασίσει. Οι τράπεζες και κυρίως οι καταθέσεις των πολιτών της ευρωζώνης θα μετατραπούν σε εύκολη λεία των αρπαχτικών της. Άλλωστε εγγύηση καταθέσεων στην ευρωζώνη δεν υπάρχει. Μέχρι σήμερα μόνο τα κράτη μπορούσαν να παράσχουν τέτοια εγγύηση, αλλά μόνο εικονικά μιας και σε περίπτωση γενικής κατάρρευσης των τραπεζών δεν μπορούν να αντλήσουν τα χρήματα που χρειάζονται για να αποκαταστήσουν τις χαμένες καταθέσεις.
Τρίτο: Η Κύπρος δεν πρόκειται να συνέλθει ξανά μετά από αυτό το χτύπημα. Ότι κι αν αποφασιστεί για το «κούρεμα» οι εγχώριες τράπεζες θα αδειάσουν από καταθέσεις και κεφάλαια, ενώ κανείς δεν πρόκειται ποτέ να τις ξαναεμπιστευτεί. Κι αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα για να εξαρτηθεί πλήρως η Κύπρος και η οικονομία της από τον μηχανισμό στήριξης που θα της επιβάλει το Eurogroup, ενώ θα αναγκαστεί να ξεπουλήσει τα πάντα μετατρέποντας του Κυπρίους σε ραγιάδες, σε δουλοπάροικους των αγορών με την προσδοκία ενός ξεροκόμματου.
Η Κύπρος κι ο λαός της έχει δυο μόνο επιλογές: Ή να επιζήσει σαν αποικία υπό καθεστώς πλήρους εξάρτησης από τις χρηματοδοτήσεις από το ευρωσύστημα που θα δώσει σε Γερμανούς και άλλους την δυνατότητα να την λεηλατήσουν όσο κανένας άλλος κατακτητής στην πολύχρονη ιστορία του νησιού. Ή να φύγει αμέσως εδώ και τώρα από το ευρώ, να εισάγει ξανά την κυπριακή λίρα, να θέσει υπό καθεστώς δημόσιας εκκαθάρισης τις τράπεζες – για να ξεκαθαριστεί το που πήγε όλο αυτό το χρήμα – έτσι ώστε να ανοικοδομήσει το τραπεζικό σύστημά της υπό κρατική ιδιοκτησία και να ανοικοδομήσει την οικονομία της επενδύοντας στην ζωντανή εργασία και στην κυριαρχία του νησιού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα δούμε αν οι μηχανισμοί της ευρωζώνης θα μπορέσουν να αναχαιτίσουν την επιδρομή στις τράπεζες από καταθέτες σ’ ολόκληρο το ευρωσύστημα. Αν τα καταφέρουν θα έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν την ραγδαία πτώση του ευρώ, αλλά και των αγορών κεφαλαίου. Διαφορετικά θα δούμε έναν γενικευμένο πανικό με εξαργυρώσεις σε όλες τις αγορές κεφαλαίου που θα συμπαρασύρει τα πάντα και θα προκαλέσει ένα μεγάλο κραχ στην ίδια την καρδιά της ευρωζώνης.
Όπως και να έχουν οι εξελίξεις, εμείς δεν μπορούμε να περιμένουμε. Αν έκαναν κάτι τέτοιο σε μια εύρωστη γενικά οικονομία σαν της Κύπρου, σκεφτείτε τι σχεδιάζουν για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Πρέπει εδώ και τώρα να αποσύρουν όσοι διαθέτουν ακόμη καταθέσεις, ακόμη και το τελευταίο τους ευρώ από τις τράπεζες πριν να είναι πολύ αργά γι’ αυτούς. Ταυτόχρονα θα πρέπει να γενικευτεί η παύση πληρωμών όλων μας προς το κράτος, έτσι ώστε να καταρρεύσει η κυβέρνηση. Αν το κάνουμε με συνέπεια και συνέχεια για το επόμενο δίμηνο, τότε αποκτούμε την πρωτοβουλία ως λαός και επιβάλουμε τετελεσμένα. Αντί να μας τα επιβάλουν αυτοί, ας τους τα επιβάλουμε εμείς.